ՀԱՆՐԱԳԻՏԱԿ

Հայն իր մանկանը կոչել է Ազատ, Որ ազատ լինի հողը հարազատ։

Պտուղդ քաղող չկա, Մարենի, սարի մասրենի,

«Կռունկ» — ն ուշ միջնադարում հայ անհայտ հեղինակի կողմից ստեղծված երգ է, որը ժողովրդականացվել է ու դարձել հայրենասիրության և հայրենիքի կարոտի խորհրդանիշ։ Երգի խոսքերը պահպանվել են 17 – րդ դարի ձեռագիր տաղարաններում։

Լույսն էր մեռնում, օրը մթնում․ Մութը տնից տուն էր մտնում․

Հուռին գնաց բանջարի, Բանջար չեղավ՝ խոտ եղավ,

Տատիկն ասաց, թե անձևից Բոյ է քաշում ծիլը հողից։

Սագիկ-սագիկ, իմ սիրունիկ, Ես քեզ կտամ քաղցր կուտիկ,

Փիսոն, փիսոն մլավան, Թավրիզ թողեց, փախավ Վան,

Մի տարվա մեջ ծույլ Արան Փոխեց քանի՜ նստարան։

Ձմեռվա բուքին, Սառնամանիքին