Մեր լեզուն

Մեր լեզուն մեր խիղճն է դա

Սուրբ հացը մեր սեղանի,

Մեր հոգու կանչն է արդար

Ու համը մեր բերանի։

Մեր լեզուն ծուխն է մեր տան,

Մեր կշիռն այս աշխարհի մեջ,

Նա աղն է մեր ինքնության,

Էության խորհուրդը մեր։

Մեր լեզւն արյունն է մեր,

Արյունից ավելի թանկ,

Մեր բուրմունքն ու գույնն է մեր,

Մեր լեզուն մենք ենք որ կանք։

Նա պիտի մեր առաջն

Ու վերջին սերը լինի,

Ի՞նչ ունենք էլ աշխարհում,

Որ այսքան մերը լինի։

ՀԱՄՈ ՍԱՀՅԱՆ