Մի կաթիլ մեղրը
Մի գյուղացի իրենց գյուղում Խանութ սարքել, բան էր ծախում։ Օրվան մի օր մոտիկ գյուղից, Մահակն ուսին, շունն ետևից
Մի գյուղացի իրենց գյուղում Խանութ սարքել, բան էր ծախում։ Օրվան մի օր մոտիկ գյուղից, Մահակն ուսին, շունն ետևից
Մանուկ էի թռվռուն, Մանուկ էի մի անգետ, Դու՝ իմաստուն երեխա, Խաղում էիր միշտ ինձ հետ։
Կանաչ, վիթխարի ընկուզենու տակ, Իրենց հասակի կարգով, ծալպատակ, Միասին բազմած, Մի շըրջան կազմած, Քեֆ էին անում Եվ ուրախանում Մեր հըսկա պապերն ու մեր հայրերը՝ Գյուղի
Մեր թռիչքը Թումանյանի արվեստի գոհարակերտ բարձրունքներից այն կողմ չի անցել: ԱՎԵՏԻՔ ԻՍԱՀԱԿՅԱՆ
-Ա՜յ փոքրիկներ, ա՜յ սիրուններ,- Ասավ քամին տերևներին,- Աշուն եկավ, մոտ է ձմեռ, Ի՞նչ եք դողում ծառի ծերին: