Լալան թուղթ ու մատիտ բերեց Ու պապային նամակ գրեց․

Վա՜ղ թառամեց սրտիդ գարունը, մա՛յր իմ, Անփույթ մահը սերդ տարա՜վ, շու՛տ տարավ, Ու միայն ե՛ս մնացի մտերիմ, Որպես կորած սիրո մի հուշ, հին մի ցավ։

Լեռներդ հպարտ վե՜ր են բարձրանում,Որ փառքդ վերև տանե՜ն, հայրենի՛ք: